தலை கவிழந்து நின்ற துருபதனைப் பார்த்தார் துரோணர். “நண்பனுக்குப் பாதி நாட்டைத் தருவதாகச் சொன்னாய். உதவி கேட்ட போது மறுத்தாய். பாதி நாட்டிற்குப் பதில் முழுநாட்டையே உனக்குத் தருகிறேன். பிழைத்துப் போ’ என்றார்.

நாடு திரும்பினான் துருபதன். தன்னை அவமானப்படுத்திய துரோணரைக் கொல்ல வேண்டும். வீரம் மிகுந்த அர்ச்சுனனைத் தன் மருமகனாகப் பெற வேண்டும் என்பதே அவன் குறிக்கோளாக இருந்தது. அதற்காகப் பெரிய வேள்வி ஒன்று செய்தான்.

அந்த வேள்வியிலிருந்து திஷ்டத்தும்மன் – என்ற மகன் தோன்றினான். அடுத்ததாகப் பாஞ்சாலி என்ற பெண் தோன்றினாள். 

அங்கே அத்தினாபுர அரியணையில் திருதராட்டினன் வீற்றிருந்தான். விதுரர் எழுந்து, “அரசே! இளவரசர்களில் மூத்தவனாக தருமன் – உள்ளான். நற்பண்புகளால் எல்லோரையும் கவர்ந்து உள்ளான். அவனுக்கு இளவரசுப் பட்டம் சூட்டுங்கள்” என்றார்.

அவையிலிருந்த பீஷ்மரும் துரோணரும் மற்றவர்களும் இதை ஆதரித்தார்கள். இதைக் கேட்டு துரியோதனன் கடுங்கோபம் கொண்டான். “நான் இருக்கும் போது தருமனுக்கு இளவரசுப் பட்டமா? இதை ஏற்றுக் கொள்ள மாட்டேன்” என்று வெளியேறினான்.

சகுனியுடனும் கர்ணனுடனும் தம்பி துச்சாதனன் உடனும் இது குறித்து ஆராய்ந்தான். தருமனை அரியணையில் அமர விடக்கூடாது. அதற்காக எதையும் செய்வது என்று அவர்கள் முடிவு செய்தார்கள்.சதித்திட்டம் ஒன்று உருவாயிற்று. தந்தையிடம் வந்த துரியோதனன், “தருமன் அரசனானால் பாண்டவர்கள்